Roma Oditoryum’da yeni sezon Mahler’in 6. senfonisiyle açıldı.
Bugün Çek Cumhuriyeti topraklarında kalan Bohemya’da doğan Avusturyalı Mahler 2011’de ölümünün 100’üncü yılında anılıyor. Accademia Santa Cecilia Orkestrası maestro Antonio Pappano’yla sahnede.
İsmi Trajik olmasına rağmen Altıncı senfoni Mahler’in hayatının en mutlu dönemlerinden birinde yazılmıştı. Mutlu bir evliliği vardı, bir süre sonra da baba olmuştu. Viyana Devlet Operası’nın başarılı bir yöneticisiydi. O yıllarda Viyana sanatsal, edebi ve müzikal yönden bakıldığında Avrupa’nın kültür başkenti gibiydi.
Mahler özel programı düzenleyen Santa Cecilia Akademisi Avrupa’nın en çok beğenilen orkestralarından ve bunda şef Pappano’nun büyük katkısı var. Mahler de 1907 ve 1910 yıllarında Roma’da iki konserde orkestra yönetmişti.
Şef Antonio Pappano Mahleri anlatırken ve konser sırasında adeta yüzyılın başına gidip geliyor:
“Senfoni bir marşla başlıyor. Mahler’i kollarının arasında notları, bir provaya yürürken düşünebilirsiniz. Başı önde eğik, bodur boylu, koca bir kafa ve ne yaptığını bilen, kararlı hatta takıntılı bir insan yürüyüşü. Ardından romantik bir bölüm geliyor. Karısını ifade ettiği ve onunla saadet dolu anlarını.
Altıncı senfoni tam anlamıyla bir yaşam isteği yaşam arzusu ve son engel olan ölüme karşı bir savaş. Son hareket sanki bir hayatta kalabilme gayreti gibi.
Mahler insan psikolojisinin en kirli ve sinirlerin değdiği en uç noktaları da ifade etmekten çekinmeyen bir besteciydi. Eğer kendinizi kaptırırsanız, sizi çiğ çiğ yiyebilir.
Sonuna kadar gidebilmek için kendine has bazı kuralları var. Topluluk içerisindeyken bu hislerle başa çıkabilmek, az bulunur bir tecrübe.
Mahler’in her senfonisinde şef ya da orkestranın enerjisi ne kadar olursa olsun, sonuna geldiklerinde kendilerini sanki Everest’e tırmanmış ve zirveye yüz metre kalmış gibi hissederler. Ve o zirveye kalp krizi geçirmeden nasıl ulaşacağınızı düşünürsünüz.”
Mahler bize tam birer insan olma ve bunu farketme imkanı tanıyor diyen Şef Pappano eklemeden edemiyor:” Tabii tüm hatalarımızla birlikte…”