28 yaşındaki Füruzan Danish Rahmani, 10 yıldır gazetecilik Kabil’de bulunan Pajhwok Haber Ajansı’nda yapıyor.
Füruzan, bu ortamda ne kadar zorlu da olsa, politika haberlerine ilgi duyduğunu şu sözlerle dile getiriyor:
“Ben savaşın çocuğuyum. Savaş döneminde doğdum; savaşla büyüdüm ve halen savaşı yaşamaya devam ediyoruz. Bu bizim için alışıldık bir durum. Artık panik ya da korku hissetmiyorum. Aksine, nerede bir patlama ya da bir saldırı olursa, gazeteci olarak görevimi yapmak için orada olmak istiyorum.”
Füruzan, kaderinin bir anlamda Taliban rejimi tarafından çizildiğinden bahsediyor:
“O zamanlar öğrenciydim, ama okula gidemiyordum. Taliban rejimi kızların okula gitmesine izin vermiyordu. Yine o süreçte sürekli radyo dinliyordum. Televizyon yasaktı. Gizlice radyoda haber bültenlerini takip ediyordum. Bu, gazeteciliğe olan hevesimi tetikledi.”
Afganistan Cumhurbaşkanlığı sözcüsünün haftalık basın toplantısındayız. Füruzan, katılımcılar içindeki ender kadın gazetecilerden… Bu görüntünün kaydedildiği 2011’de Füruzan aynı zamanda az sayıdaki kadın muhabirlerden biri.
Füruzan, öncesinde, televizyonda haber programı hazırlarken üzerinde daha fazla baskı olduğunu belirtiyor. Meslektaşlarından biri bir kadınla çalıştığı gerekçesiyle kaçırılırken kendisi de kaçırılma tehditleri aldığından bahsediyor:
“Birgün silahlı adamlar, kumandanlar, televizyona geldiler. Kültür ve haber merkezinin başındaki kişiyi tehdit ettiler. Ona, “Bu kızın televizyonda çalışmasına izin vermeyeceksin. Eğer onu bir daha yayında görürsek başınız derde girer. Sizi öldürürüz “, dediler. Gerçekten ciddilerdi. O günden itibaren program yapmama izin verilmedi. Ben de buna karşı savaşmaya devam ettim. Bunun bedelini de ödedim.”
Afganistan, gazeteciler için en tehlikeli ülke olarak değerlendiriliyor. Kadınlar buna en çok maruz kalan kesim olarak, dini gruplar ya da yerel merciler, hatta akrabaları tarafından, mesleklerini icra etmekten alıkonuluyor.
Füruzan, büyük çabalar sonucu ailesinin desteğini kazandığını, ancak yakın çevresi tarafından dışlandığını anlatıyor:
“O dönemde bazı aile yakınlarımız bizimle bağlarını kopardı. Kızları televizyonda çalışan, üstelik erkeklerle birlikte çalışan bir aileyle ilişkilerini kesmek istediler.”
Afganistan’da kadınların iş dünyasına kabul edilmeleri henüz bir hayal. İktidarın bir parçası olmaları ise mümkün görünmüyor.
Bu röportajdan 2 ay sonra Pahjwok’daki işinden ayrılıp başka bir ajansa girmek zorunda kalan Füruzan, bunun ülke için büyük bir kayıp olduğundan söz ediyor:
“Kadınlar duygusaldır. Erkeklerin vahşi ve şiddetli ruhunu biraz yumuşatmayı becerirler. Barış için birşey yapabilirler. Bu günlerde Talibanla müzakerelere kadınların da dahil olması gündemde. Afgan hükümeti birçok kez bu konuda görüş bildirdi. Çok sayıda kurum, kadınların müzakereye katılmasının verimli olacağı konusunda hemfikir. Ben kadınların politikada olmasının çok etkili olacağından %100 eminim.”
Women and War’un Afganistan dosyasının sonuna geldik. Gelecek ay Irak dosyası için bizi takip edin.