Okuldaki spor sadece formda kalmak için mi yapılır; yoksa bunun başka faydaları da var mı? Diğer taraftan bakacak olursak spor yapan insanların iyi eğitime ihtiyacı var mı? Olimpiyat şampiyonları Carl Lewis ve Ian Thorpe ile konuştuk. Senegal ve Amerika Birleşik Devletleri’nden haberlerimiz de var.
Carl Lewis ve Ian Thorpe, birçok insanın kahramanı. Onların okul hayatı nasıldı? Ayak izlerini takip etmek isteyenlere verecekleri tavsiyeler var mı? Şimdi soruların cevaplarını alalım.
Ian Thorpe, Eski Olimpiyat ve Dünya Şampiyonu Yüzücü:
“10 yaşımdayken İngilizce öğretmenlerimden birini sevmiyordum. Herkesin kurallara uygun bir şekilde cevap vermesinden hoşlanmazdım. Sizin de diğer öğrenciler gibi olmanız istenirdi. Ödevlerimi yazarken genel kurallar içinde kalarak hep farklı yolu denemeye çalışırdım. Sonunda kendime özgü yollarla cevaplarımı verirdim. Avustralya’da bir hayır kuruluşum var. Ücra köşelerdeki gençlere sağlık ve eğitim hizmeti veren bir kuruluş. Bu gibi toplulukların bazıları tartışmasız diğer ülkelerdeki kadar fakir. Dünyanın en zengin ülkelerinde bile bu şekilde fakir insanların olması affedilemez. İşe ilk olarak okuma yazma bilmeyenlerin oranının yüzde 93’e kadar çıkan gruplardan başladık. Bazı kuruluşların yardımıyla bu bölgelerde eğitim ve sağlık programlarını uyguladık. Daha sonra bu gibi projeler genişletildi. Şu anda, yapmış olduğumuz işlerde olumlu gelişmeler görüyoruz.”
Carl Lewis, Eski Olimpiyat ve Dünya Şampiyonu Koşucu:
“Harika zamanlarım oldu. Liseye gittim. Annem ve babam öğretmen ve antrenördü. Çok arkadaşım vardı. Hala çoğunu hatırlıyorum. Spor yaparken harika zaman geçirdim. Yıllarca futbol oynadım. Çocukluk yıllarımda altı yıl futbol oynadım. Okul ve sporla ilgili anılarım gerçekten harika. Benim vakfım spor ve eğitime odaklanarak onları bir araya getirmeye çalışıyor. Bence bu ikisi bir araya gelerek hayatta yapmak istediklerinizde size güç verir. Okuyun, okuyun, okuyun. Tabletten bile olsa okuyun.”
Okullardaki spor dersleri öğrenciler arasında kötü ve kaba davranışların da azalmasını sağlıyor. Gençlerin saldırganlık ve öfkeleri kontrol altına alınabiliyor. Şimdi de Amerika Birleşik Devletleri’ndeki bir projeye bakacağız. Kavga etme, sataşma ve kaba hareketler… Bu gibi davranışların yüzde 90’ı molalarda ya da öğle yemeğinden hemen önce ve sonra oyun alanlarında görülüyor. Bu davranışlar sonunda genellikle yapılan, oyunlarına son vermek ya da fiziksel aktivitelerin süresini azaltmak oluyor. San Francisco’da Fairmount İlkokulu, bunun tersini yapmaya karar verdi. Yedi yıldır mola ve spor müfredatın bir parçası. Antrenör Amir bundan sorumlu olan kişi. Amir, hergün öğle tatili ve okuldan sonra öğrencilere, nasıl oynamaları gerektiğini, kurallara uymayı ve çatışmaları nasıl çözeceklerini öğretiyor.
Playworks, Amerika’da 360 okula bu şekilde antrenör gönderdi. Jill Vialet, bu programı kurdu. Çünkü ona göre çocuklar artık eskisi gibi dışarda oynamayı tercih etmiyor. Yürütülen progam kapsamında her okul, eğitim verecek tam zamanlı antrenör için 25 bin ila 30 bin Dolar arasında katkı sağlıyor. Zamanla Amerika Birleşik Devletleri’ne yayılan projeyle okullarda çocukların davranışlarında büyük değişimler göze çarpıyor.
Basketbol, daha iyi bir gelecek için anahtar. Senegal’in başkenti Dakar’a 70 kilometre mesafedeki Seeds Akademisi’nin arkasında yatan gerçek bu. Gençler buraya gelerek istediği sporu yapıyor; belki de kariyerlerine başlıyor. Fedekarlık, titizlik ve disiplin, onların temel değerleri. 10 yıl içinde 300 genç bu akademinin sıralarından geçti. Onlardan 40’ı da hayallerini gerçekleştirip eğitim ve basketbol oynamak için ABD’ye gitti. Onlardan biri Muhammed Saër Sène. Şu anda NBA’de oynuyor. Buradan mezun olanların çoğu ise eğitimlerine Asya ve Avrupa’da devam edip, oradaki liglerde basketbol oynuyor.