Ödüllü yönetmen Andrey Zvyagintsev, son filmi “Leviathan” ile Rus toplumunun hayatını anlatan bir hikayeye imza attı. Otoriteye karşı tek bir kişinin
REKLAMÖdüllü yönetmen Andrey Zvyagintsev, son filmi “Leviathan” ile Rus toplumunun hayatını anlatan bir hikayeye imza attı. Otoriteye karşı tek bir kişinin azimli mücadelesini gözler önüne seren film, Yabancı Dilde En İyi Film dalında Oscar’a aday oldu.
Euronews muhabiri Elena Karaeva film hakkında yapımcı Alexander Rodnyansky ile görüştü.
Elena Karaeva:
“Bugün “Leviathan”, Andrei Zvzagintsev ile üzerine çalıştığınız ikinci yapımınız ve En İyi Yabancı Film dalında Oscar’a aday. Dünyada övgüyle bahsedilen film ana vatanını ikiye böldü. Bazıları filmi bir sinema dehası olarak yorumlarken, bir kesim ise ağır bir Rusya eleştirisi olarak gördü. hatta Rusya hakkında alaycı bir tutuma sahip olmakla eleştirildi. Bu konu hakkındaki görüşleriniz neler?”
Alexander Rodnyansky:
“Ben bu durumun yalnızca filmle ya da sanatsal değerlerle ilgili bir tartışma olmadığına inanıyorum. Sanırım daha derin konular var. Rusya’nın bugünkü durumu gibi, ülkenin nereye gittiği bunların nedenleri…
Ben de filmi tıpkı yönetmen Andrei Zvyagintsev gördüğü pencereden, Rusya’nın kültürel ve edebi mirasını takiben ve sosyalist gerçeklikle izliyorum. Andrei Zvyagintsev ve çalışması Rus edebiyatının dehalarıyla bütünleşiyor.
Filmde kişisel olarak gördüğüm şey, ne gerçek bir zamanın ne de özel bir hatıranın işlenmemiş olduğu. Sanrım bu durum tüm dünyanın ilgisini çeken yanıydı.Gösterime girdiği her ülkede, Güney Kore’den Hindistan’a, Müslüman ülkelere Amerika’dan Fransa ve İngiltere’ye büyük yankı uyandırmasının nedeni buydu.”
Elena Karaeva:
“Avrupa ve Rusya sadece yönetmenleri değil, tüm Rus sinemasını da paylaşıyor. Rus sineması Avrupa ve dünyanın duygusal değerlerini ve tarzını ne kadar yansıtıyor?
Alexander Rodnyansky:
“Ben Rus Sineması’nın Avrupa’nın bir parçası olduğu kanısındayım. Film yazarları ve yönetmenler konusunda zengin bir ülkeyiz. Ünlü yönetmenlerimiz var Alexander Sokurov, Andrei Zvyagintsev, Pavel Lungine, Alexey Uchitelle, Andrei Konchalovsky vesaire. Hepsi Avrupa’da tanınıyor. Avrupalı meslektaşlarıyla yalnızca aynı değerli paylaşmıyor, aynı zamanda aynı yapım şirketleriyle çalışıyorlar, aynı stüdyolarda çekimlerini tamamlıyorlar.”
Elena Karaeva:
“Rusya’da konu seçiminde tabular bulunuyor mu? Yoksa yönetmenler bir baskıya gerek kalmadan kendilerini mi sansürlüyorlar?”
Alexander Rodnyansky:
“Hayır, ben Rusya’da her hangi bir konuda tabunun olduğunu düşünmüyorum. Ancak oto kontrole gidenler elbette mevcut. Ancak bu olguyu açıklamalıyız. Sinema her geçen gün daha da reklama dönüyor. Sinema sanatı revaçta değil, adeta yok oluyor. Özellikle de gişe sinemalarında, büyük bütçeli filmler var.
Her çeşit saf artistik sinema yok oldu. Ben de bu bağlamda yönetmenlerin sadece kendi seyircileri tarafından değil aksine tüm dünyada yayınlanacak filmlere imza atma tutkuları neticesinde oto kontrol mekanizmalarını çalıştırdıklarını söylüyorum. Evet sanatsal filmlerin sonu gelmeden kendilerini gösterebilmelerinin tek yolu internet’den geçiyor.”
Elena Karaeva:
“Leviathan’ın internet üzerinden hiç bir bedel sorulmadan indirilebildiği söyleniyor. Aslı var mı?”
Alexander Rodnyansky:
“Domain kapasitelerimizin şişirildiğini devasa hale geldiğini söyleyebilirim.”
Elena Karaeva:
“Leviathan” Oscar ödülünü alırsa, kişisel olarak bu durumu nasıl değerlendireceksiniz? En büyük başarı mı sadece başlangıç mı?”
Alexander Rodnyansky:
“Profesyonel kimliğimizi bir kenara bırakırsak, bu durumun filme can vereceğinden eminim. Beraber çalıştığımız kişileri gururlandırıp ödüllendirecektir. Özellikle de Rus seyirciyi.”