On dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısında inşa edilmiş Paris Operası Mozart’ın Saraydan Kız Kaçırma adlı operasını sergiledi. Aydınlanma Çağı’nın ideallerinden ilham alan bu opera sadakat, hoşgörü ve merhameti yansıtıyor.
Tiyatro yönetmeni Zabou Breitman, operanın başlangıcında işaret olarak sessiz filmleri kullanmış: “Müzikal anlamda giriş müziği, takip edileceklerin bir tür özeti ancak bu daha önce yaşananların önemli olduğu bir hikaye ve dolayısıyla da seyircinin bunu en başından itibaren bilmesi fikrini sevdim. 1920’li yılların sessiz filmlerinde bunu hemen anlarsınız. Bu yüzden de o atmosferi hatırlatmama yardımcı olması için bu tekniği kullanmak istedim. Mozart her şeyi yapabilir. Onunla her şey mümkün. Her ne kadar bunu sevsem de zarafetinin altında bir tür acı, nostalji var. Ayrıca aryaların hepsi gözlerimi yaşartıyor. Elbette bu bir opera olduğu için her şeyin aynı zamanda hem gerçek olduğunu hem de olmadığını biliyoruz. Charlie Chaplin’in ‘Şehir Işıkları’, hayatı tiye almak gibi. Ölümün bile komik bir tarafının olduğu gerçeğini unutursak, o zaman hiçbir şey eğlenceli olmaz. Sevdiğim bir diğer şey de dörtlü ki bu da şarkıcıların şarkı söylediği, operanın adeta minyatür hali gibi. Dörtlü her tür duyguyu içerir ve sanatçılar bunları tekrarlayan kuklalar gibidir. Bu tıpkı bir resmin içinde pencereden bakmak gibi. Her şarkı söylediklerinde, en sevdiğim karakter değişiyor. Kendime şöyle diyorum; “Bu o. Bu çok iyi”. Aslında onlar şarkı söylemeye başlar başlamaz, fikrimi değiştiriyorum. Gerçekten onları seviyorum. Böylesine harika sanatçılarla birlikte çalışıyor olduğum için gerçekten çok şanslıyım.”