Tarihi öğretmek, eğitimciler için hep zorlu bir durum, özellikle de geçmiş iki halkı bölüyorsa. Doğal bir perspektifle olayların verilmesi ve gerçeklerin çarptırılmaması çok önemli… Ancak tarih eğitimi toplumlar arasında yeni köprüler kurmak ve ilişkileri güçlendirmek anlamına da geliyor.
Polonya Wroclaw’da yenilikçi Euroclio modeli, öğrencilere geçmişi daha iyi anlama fıratı tanıyor. Polonya’nın Wroclaw kentinde her yer Dietrich Bonhoeffer heykelleriyle dolu. O, Nazi hareketine karşı koyarak bir adım atmış ve 1945 yılında bir toplama kampında idam edilmiş biri.
Lübnan hala iç savaş döneminde tam olarak ne yaşandığıyla ilgili ortak, kabul edilir bir tarih kitabı yayınlayamadı. Her okulda farklı bir görüşün gerçek olarak sunulduğu sınıflarda okuyan tarih öğrencileri, müfredatı değil, ailelerinin anlattıklarını gerçek olarak kabul ediyor.
1970’lerde Filistinlilerin Lübnan’a yerleşmesiyle Müslümanlar, demografik üstünlüğü elde ederek ülke yönetimini Hristiyanlardan almak için bir girişime başlamış, ülkedeki Müslüman- Hristiyan ayırımı 1975 yılında iç savaşa dönüşmüştü.
Kitap sayfaları tarihi öğrenmenin bir yolu… Ama o sayfalar Ruanda soykırımındaki gibi korku dolu anları anlatmaya yetmiyor. Kigali Anı Merkezi’nde, Ruandalılar ülkelerinin karanlık dönemini izleyebiliyorlar. Merkez, gelecek nesilere kurtulanların dilinden dersler veriyor.
Ruanda’da 1994 yılında sadece 4 ayda 800.000 Tutsi ve ılımlı Hutu hunharca öldürüldü. Katliam, Tutsi destekli isyancı Ruanda Vatansever Cephesi lideri Paul Kegame’ye bağlı güçlerce, Hutu ağırlıklı hükümetin düşürülmesi ile son buldu. Ancak kan bitmedi, yönetimden güç alan Tutsilerin öc alma uğruna saldırıları sonucu yüzbinlerce Hutu, Kongo Cumhuriyeti’ne sığındı.