Monte Carlo Caz Festivali, iki önemli sanatçıyı ağırladı. Birisi İsrail’den gelen basçı Avishai Cohen, diğeri Ermeni piyanist Tigran Hamasyan. Onlar, yaptıkları müzikte halk müziği ezgilerini taşıyor.
Tigran Hamasyan, genç yaşta büyük başarılara imza attı: “Ermeni halk müziğine benim yaklaşım tarzım, önce Ermeni halk müziğine benzeyen melodiler yazıyorum. Bu süreç bir dil öğrenmek gibi birşey. Daha sonra da öğrendiğiniz dille melodiler yapıyorsunuz. Halk müziğinin her çeşidi çok derin ve zengin anlamlar içeriyor. Bu müzik aynı zamanda ciddi anlamda gelişim potansiyeline sahip. Onu düzenleyebileceğiniz sonsuz yol vardır. Bu müziğe yaklaşabileceğiniz yollar. 13 yaşındayken müziği, Keith Jarrett, Jan Garbarek ve Gurdjieff gibi isimler sayesinde keşfettim. Bu müzisyenler, benim kendi müziğimi keşfetmemi sağladı. O zamandan beri de onlar benim bir parçam. Ne zaman müzik yapsam çok mutlu oluyorum. Ne yapmak istedediğimi gerçekten biliyorum. Sadece bu hisse sahip olmak… Niçin burada olduğumu biliyorum!”
Avishai Cohen, bir ayrıma dikkat çekiyor: “Birşey üretirken iki ana yöntem var. İlkinde yalnız olduğum zamanlarda birşeyler besteliyorum. Ben bu akışı hissediyorum… Siz bunu nerede olduğunu bilmediğim bazı hislerin enerji, elektrik, canlandırıcı anı olarak ifade edebilirsiniz ve daha sonra grupla birlikte sahnede olma anında onlarla birlikte çalıyorum ve işte o anda birlikte birşeyler üretiyoruz. O noktada o yerde insanlarla birşeyler paylaşıyorum. Şarkı söylemek ilk başta benim için sinir bozucu birşeydi. Ondan çok korkuyordum. Çünkü onu yapmak zorunda olduğumu biliyordum. Enstrüman çalan bir kişi olduktan uzun yıllar sonra da o çok çok zordu. Fakat bu düşünce beni daha iyi bir insan ve daha iyi bir müzisyen yaptı. Bu tabiki pratikti. Fakat sesinizi kabullendiğiniz kadar kendinizi kabul ediyorsunuz. Bu bir süreç.”
Not:
“The spinners”, “The legend of the moon”, from a fable by Tigran (Verve); “Seven Seas”, “Dreaming”, from Seven Seas by Avishai Cohen (EMI)