Ebu Şaviş, 'O anlarda çocuklar yeniden çocuk gibi hissediyor,' diyor.
REKLAM
Gazze’de açlık ve yıkımın ortasında, 18 yaşındaki Ahmed Ebu Şaviş eğlenceye yer olmadığını düşünenlere farklı bir cevap veriyor.
Savaş başlamadan önce tıp fakültesine girmeyi hayal eden Ebu Şaviş, İsrail-Gazze savaşıyla birlikte bu planını ertelemek zorunda kaldı. Bunun yerine gazeteciliğe yöneldi, “We Are Not Numbers” (Sayı Değiliz) gibi mecralarda yazılar yayımlamaya başladı.
Yaratıcı genç, kardeşi Aleen’i sivrisineklerden korumak için kendi imkanlarıyla lavanta kokulu bir böcek kovucu üretti ve bir süre komşularına da satabildi. Ardından berberlik öğrenmeye çalıştı, ancak bu girişim de ekonomik olarak sürdürülemedi.
Mobil sinema
En dikkat çekici projesi ise mobil sinema oldu. Ailesiyle birlikte 2024’te Rafah kampına sığınmak zorunda kalan Ebu Şaviş, geri döndüklerinde Nuseyrat mülteci kampında küçük bir güneş paneli sistemi kurdu.
Önce evlerindeki küçük televizyonla başlayan film gösterimleri, kısa sürede mahalledeki çocukların ilgisini çekti. İtalyan sivil toplum kuruluşu Vento di Terra’nın desteğiyle daha büyük bir ekran ve güçlü bir batarya edinen aile, bahçede ve daha sonra okul, hastane ve barınaklarda film gösterimleri düzenlemeye başladı.
Hava saldırılarında zarar gördü
Annesi çocuklara patlamış mısır ikram ederken, babası (bir psikolog) bu girişimin travma geçiren çocuklar için psikolojik açıdan faydalı olacağını fark etti.
Böylece aile bireyleri de sinemanın taşınmasına yardım etti. Çocuklar “Tom ve Jerry” ve "Sünger Bob" gibi çizgi filmleri izlerken, bir süreliğine de olsa savaşın dehşetinden uzaklaşabiliyordu.
Ancak proje uzun ömürlü olamadı. İsrail’in hava saldırılarında güneş paneli zarar gördü ve beş ay süren gösterimler sona erdi.
Şimdi Ebu Şaviş, yeni bir panel alıp sinemayı yeniden kurabilmek için destek arıyor.
Hedefleri, okullarda ve çadır kamplarında ayda iki gösterim yapabilmek ve gönüllülere psikolojik ilk yardım eğitimi vermek.
Bugün ailesi günde en fazla bir öğün yemek bulabiliyor. Rafah sınır kapısının yeniden açılması ve yol masraflarını karşılayabilecek kaynak bulunması hâlinde Gazze’den ayrılmayı planlıyorlar. Yine de Ebu Şaviş umudunu kaybetmiyor.
Ebu Şaviş, "Bu girişimle çocukların normal bir hayatla yeniden bağ kurmasını sağlamak istiyoruz," diyor. "En azından 2-3 saatliğine. O anlarda çocuklar yeniden çocuk gibi hissediyor."