Amerikalı Bob Wilson’un Madame Butterfly’ı sahneleme usülünü tasvir etmek için en çok kullanılan sıfatlardan bazıları uhrevi, minimalist ve huzurlu. Paris’teki Bastille Operası’nda sahnelenen yorumu şimdiden bir klasik olmuş. Puccini’nin “Japon trajedisini” mükemmele yakın bir şekilde anlatıyor. Çoçosan’ın imkansız aşk hikayesi ise Bulgar soprano Svetla Vasileva tarafından kusursuz bir şekilde hayat buluyor.
Svetla Vassileva:
“Çoçosan, kendi dinini terk etmesinden dolayı bir isyankar olarak sınıflandırılabilir. Bunun sonucunda halkı ve ailesi tarafından dışlanıyor. Oysa hikayenin sonuna kadar yaşama ve inanma gücü bulmayı başarıyor.”
İtalyan orkestra şefi Daniele Callegari sıradışı bu yapım için sınırları aşan bir heyecan duyuyor.
Orkestra şefi Daniele Callegari:
“Solistlerimizin sahnedeki tüm hareketleri kesinlikle müzikle bağlantılı ve öylesine yapılmış değil. Müzikle mükemmel bir uyum yakalayan koreografi çok önemli ve belirleyici bir role sahip.”
Soprano Svetla Vasileva:
“Bu operadaki bazı anlar içimi titretiyor. Yönetmen Bob Wilson, benden kesinlikle duygularımı göstermeden, içe dönük ve tutuk bir şekilde oynamamı istedi. Bu benim için çok zordu. Çünkü duygusal ve coşkun bir karaktere sahibim. Ama bu durum hoşuma gitti, çünkü benim için yepyeni bir şeydi!”
Orkestra şefi Daniele Callegari:
“Bu çok tatmin edici bir opera. Özellikle de elinizin altında tüm hareketlerinizi kusursuz uygulayan, sizinle birlikte nefes alan bir orkestra varsa. Bu orkestrayı mükemmel kılan şey, ne istediğinizi tam olarak anlayabilme kapasitesi. Böylece her nüans baget ile sahne arasındaki olağanüstü bağlantı üzerine asılabiliyor.”
Soprano Svetla Vasileva:
“Puccini bu operaya o kadar çok İtalyan ruhu katmış ki. Bu da karakterin hassas ve tutkulu bir kadın olmasını sağlıyor. Bununla birlikte sonunda intihar etmesi şüphesiz Japon kültürüne bir gönderme.”
Orkestra şefi Daniele Callegari ile yaptığımız söyleşinin (İtalyanca) tamamına aşağıdaki linke tıklayarak ulaşabilirsiniz.
‘Quando la provincia era fucina di talenti…’