İngiltere ve ABD’de yapılan araştırmalar, müzik endüstrisinin yüksek intihar riski taşıyan bir sektör olduğunu ve özellikle sektördeki kadınların önemli ölçüde daha fazla risk altında bulunduğunu ortaya koydu.
REKLAM
Müzik dünyası ve ruh sağlığı arasındaki ilişki her zaman karmaşık ve sancılı olmuştur. Kurt Cobain gibi "27'ler Kulübü" üyelerinden, Liam Payne gibi günümüz pop yıldızlarına kadar birçok müzisyen, intihar trajedileriyle anılıyor. Yeni araştırmalar ise bu bağlantının tesadüf olmadığını, müzik kariyerinin doğrudan yüksek intihar riskiyle ilişkili olduğunu ortaya koyuyor.
İngiltere ve ABD’de yapılan çalışmalar, müzik sektörünün ruh sağlığı açısından güvenli bir meslek olmadığını gösteriyor. İngiltere’de müzisyenler, intihar riski en yüksek meslek grupları arasında dördüncü sırada yer alıyor. Listenin başında ise inşaat işçileri, bina tamirat ustaları ve tarım çalışanları bulunuyor.
İntihar riski en yüksek beşinci grup ise aktörler ve şovmenler. Bu durum, müzisyenleri kültür, medya ve spor meslekleri olarak tanımlanan kategori içinde en yüksek risk grubuna yerleştiriyor. İngiltere’de müzisyenler için intihar riski, erkeklerde genel ortalamanın yüzde 20, kadınlarda ise şok edici bir oranla yüzde 69 daha yüksek.
ABD’den gelen veriler de benzer şekilde yüksek risk seviyelerine işaret ediyor. Eğlence sektöründeki kadınlar – müzisyenler de dahil olmak üzere – yıllık verilerin çoğunda tüm meslek grupları arasında en yüksek intihar oranına sahipken, erkekler için bu sektör üçüncü en yüksek risk grubunda yer alıyor.
Emory Üniversitesi'nde Doçent olan Dr. Dorian Lamis ile birlikte çalışmanın yazarlarından olan Goldmiths Üniversitesi Kültür Sosyolojisi ve Yaratıcı Endüstriler Kıdemli Öğretim Görevlisi Dr. George Musgrave, "ABD ve İngiltere'deki ölüm verilerine baktığınızda, kadınların genel toplumdaki kadınlara kıyasla intihar riski altında olduğunu görüyorsunuz," diyor.
Musgrave yüksek risk seviyelerini şöyle açıklıyor: "Müzisyenlerin karşı karşıya olduğu mesleki stresler var - derin duygusal güvencesizlik, sosyal medyada teşhir edilmeye karşı savunmasızlık, seyahat ve turne ve bunun onlar üzerinde yaratabileceği duygusal baskı ve hayatlarını ve kimliklerini güvencesiz bir rüyaya yatırmak."
"Anksiyete ve depresyon düzeyleri ile birlikte yüksek ruhsal hastalık vakaları ve madde kullanımı ve istismarı ile birlikte, müzisyenlerin neden bu kadar intihar riski altında olduğunu görebiliriz," diye devam ediyor.
Makalede yazarlar, müzisyenler ve intihar arasındaki yaygın bağlantıya dair birçok örnekten bahsediyor. One Direction'dan Liam Payne ve ünlü DJ Avicii gibi yakın tarihli örneklerin yanı sıra, metal müzik icra edenlerden caz müzisyenlerine kadar intiharla uzun süredir bağlantılı olan türlere de atıfta bulunuluyor.
Makalede ayrıca, 27 yaşında ölen Jimi Hendrix'in şu sözlerine yer veriliyor: "Müzikal olarak verecek bir şeyim kalmadığını hissettiğim an, işte o zaman bu gezegende bulunmayacağım, tabii bir eşim ve çocuklarım yoksa. Çünkü müziğim aracılığıyla iletecek bir şeyim yoksa, o zaman uğruna yaşayacağım hiçbir şey yok demektir. 28 yaşına kadar yaşayacağımdan emin değilim."
Medya zaman zaman emo ve son zamanlarda Soundcloud rap gibi bazı türlerin sözlerindeki intihar düşünceleri hakkında tartışmalar yaratsa da, makale "bu türün (ya da türler grubunun) sanatçıları ya da dinleyicileri için intihar riskinin arttığına dair bilimsel bir kanıt olmadığını çünkü bunun henüz araştırılmadığını" belirtiyor.
Yine de, intihar oranları meslek için şok edici derecede yüksek. Araştırmalarda sadece İngiltere ve ABD verileri irdelenmiş olsa da sorunun kapsamı aslında çok daha büyük. Son yıllarda pek çok K-pop yıldızı intihar sonucu hayatını kaybetti.
Musgrave, "Kore dünyadaki en yüksek intihar oranlarından birine sahip," diyor.
Müzisyenlerin daha fazla risk altında olup olmadığına dair ellerinde veri olmamasına rağmen Kore kültürünün "sosyal olarak öngörülen mükemmeliyetçiliği" gibi onları yüksek riskli hale getirebilecek faktörler bulunuyor.
Tolerans yok taktikleri
Musgrave ve Lamis, bulgularına cevaben, müzisyenlerin yaşamlarına yönelik riski azaltmaya yardımcı olmak için sıfır intihar yaklaşımı çağrısında bulunuyor. Sıfır intihar çerçevesi, işgücü, bakım sistemleri ve tedaviler aracılığıyla bütüncül bakım yoluyla intiharı önlemeye yönelik yedi unsurlu bir strateji.
Lamis, "Sıfır intihar yaklaşımının çeşitli popülasyonlarda intiharı azaltmada etkili olduğuna dair önemli kanıtlar var," diye açıklıyor. "Bunun bir örneği New York Ruh Sağlığı Ofisi'dir. Bu yaklaşımın uygulandığı 18 ay boyunca intiharlar yüzde 75 oranında azaldı. Müzisyenler ve müzik endüstrisi arasında sıfır intihar yaklaşımının benimsenmesiyle intiharlar azalacak ve ruh sağlığı sonuçları iyileşecektir."
Musgrave ayrıca intiharı müzik endüstrisiyle ilişkilendiren romantizmi ortadan kaldırma konusunda da yorumda bulundu: "Çok uzun zamandır yaptığımız şey, müzisyenler arasında erken ölüm ve intihar riskini hoş görmek. Toplum olarak bunu yaptık çünkü müzisyenler doğaları gereği işkence gören, sanatları için acı çeken kişiler olarak temsil edildiler. Buna bir son vermeliyiz."