İsveç, geçtiğimiz ay Filistin’i bağımsız ülke olarak tanıyan ilk Avrupa Birliği üyesi oldu. Slovakya, Bulgaristan, Kıbrıs, Çek Cumhuriyeti
REKLAM
İsveç, geçtiğimiz ay Filistin’i bağımsız ülke olarak tanıyan ilk Avrupa Birliği üyesi oldu.
Slovakya, Bulgaristan, Kıbrıs, Çek Cumhuriyeti, Macaristan, Malta, Polonya, Romanya’da bu adımı takip eden ülkeler arasında yer aldı.
İsveç Dışişleri Bakanı Margot Wallström, Filistin’in uluslararası hukukun aradığı ‘Toprak, halk ve hükümet’ gibi şartları yerine getirdiğini dolayısıyla devlet statüsüne geçmesinde bir engel olmadığını belirtti.
İsveç‘in attığı adımın ardından İspanya, İngiltere, Fransa ve İrlanda’nın da hükümeti bağlamayan sembolik kararlar alması Avrupa’nın Filistin-İsrail konusu hakkında çözüme ulaşma isteğini gözler önüne serdi. Danimarka’nın da 2015 Ocak ayı başlarında bu hususta bir karar alması bekleniyor.
Son yüzyılda Filistin’i devlet olarak tanıyan ülke sayısında artış kaydedildi. İsveç‘in ardından bu sayı 135’e çıktı.
New York’ta 29 Kasım 2012’de düzenlenen Birleşmiş Milletler (BM) Genel Kurulu toplantısında yapılan oylamada Filistin BM’de “üye olmayan gözlemci devlet” statüsü kazandı. Dünya ülkelerinin üçte ikisi bu kararnameyi onayladı.
Filistin’i tanımak istemeyen tel Aviv ve diğer ülkeler, “bu devletin tanınması ancak İsrail ve Filistin Ulusal Otoritesi tarafından yürütülen müzakereler sonunda kesinleşebilir” açıklamasında bulundu.
İsrail Cumhurbaşkanı Şimon Peres, Paris ziyareti sırasında bu tutumunu yineledi. Peres “Bir Filistin devletine ihtiyaç var, evet. Ancak bunun dayatmayla değil anlaşmayla kurulması gerek” dedi.
Filistin ise 1967 öncesi sınırlara dönmek istiyor. Filistin bugünlerde İsrail’in 1967 yılındaki sınırlarına çekilmesini öngören yasa tasarısını BM’ye sunmaya hazırlanıyor.
Ancak İsrail’in son zamanlarda Filistin topraklarına yeni yerleşim birimleri kurarak izlediği genişlemeci politika, iki ülke arasındaki ilişkileri çıkmaza sokuyor.
Çaresiz kalan Filistin ise Uluslararası Ceza Mahkemesi’ne (UCM) üye olarak yeni bir yol arayışında.
UCM’nin temelini oluşturan Roma statüsüne göre, “İşgalci devletin bir halkı yerinden etmesi savaş suçu” olarak kabul ediliyor.