Programımızda maaşı düşük de olsa çalıştığı için mutlu olan Katharina Haucap'ı konuk ediyoruz.
REKLAMKatharina Haucap:
“Adım Katharina, 29 yaşındayım. Bremen’de yaşıyorum. Kreşte çocuklara bakıcılık yapıyorum. Burayı seviyorum. Çünkü çok kültürlü bir yer. Her milletten, her renkten çocuklar var. Burada en çok hoşuma giden taraf insanların çeşitliliği.”
Sara Sundermann, euronews:
“Motivasyonunuz nedir? Her sabah kalkıp sizi buraya getiren nedir?”
KH:
“Aslında günlük bir planım var. Önceden böyle değildi. Uzun süre işsizdim. Şimdi her sabah uyanıyorum ve kendimle ilgili düşünüyorum. Çocuklar için güzel bir şey yapmak için sabırsızlanıyorum.”
euronews:
“İlk çocuğunuz olduğunda 18 yaşındaydınız. Nasıl yaşadığınızı anlatır mısınız? Bunun üstesinden tek başınıza gelmeniz gerektiğini söylediniz. Genç yaşta anne olmak nasıldı?”
KH:
“Çok karmaşıktı ve tahmin ettiğim gibi değildi. Oldukça yorucuydu. PArçalanmış bir ailenin çocuğu olduğum için ailemden de destek alamadım.”
euronews:
“Günlük hayatınızda ne tür problemlerle karşılaştınız?”
KH:
“Asıl sorun hem çalışmak, hem çocuklarla ilgilenmek yani her şeyi aynı anda halletmekti.”
euronews:
“Katharine Haucap’ın bakıcı olarak çalıştığı kreş bu tür sorunlara çare olması için var. Özel bakıcısı olmayan ebeveynler çocuklarını buraya bırakıyor. Hatta kısa süreliğine de olsa çocuklar bu özel merkeze bırakılabilir. Kreş Alman federal eyaleti tarafından finanse ediliyor. Almanya’nın en ufak eyaleti olan Bremen’de genç bekarlar arasında işsizlik oranı yüzde 40. Eyalette yaşayan çocukların üçte biri fakirlik seviyesinde.”
Katharina Haucap, yıllardır işsiz olarak yaşamını sürdü. İki meslek edinme kursuna katıldı fakat başarılı olamadı. Birinde çocuklarına bakacak kimsesi yoktu, diğerini de kendisi beğenmemişti. Kreşte şimdi yaptığı işi bulduğunda çok mutlu olmuş. Saatine 1 Euro kazanıyor. Sosyal yardım parası alan insanları iş hayatında aktif hale getirmenin bir yöntemi olarak kullanılıyor bu sistem. Katharina, sosyal işlerde çalışmayı sürekli arzulamış. Önümüzdeki yıla kadar kreşte çalışmayı düşünen kadın daha sonra okula gidip psikoloji okumak istiyor.
Bremen Almanya’nın en asi yerlerinden biri. Ayrıca kişi başına gelirde ülkenin en zengin eyaleti. Almanya’nın en fazla milyonerinin olduğu bölgede uçak ve ara endüstrisine bağlı fabrikalar bulunuyor. Daimler Grubu’nun Mercedes fabrikası 12 işçiyi istihdam eden fabrikasıyla aynı eyalette bulunuyor. Katharina, Mercedes fabrikasının yanında şehrin en fakir bölgesinde yaşıyor.
euronews:
“Kreşlerin sayısının yeterli olduğunu düşünüyor musunuz?”
KH:
“Yeterli olduklarını düşünmüyorum. Böyle bir hizmetten hiç faydalanmadım. Sanırım bu türden kurumların çoğalması gerekiyor. Bu şekilde ebeveynler kendilerine vakit ayırabilirler. Daha organize bir hayat yaşayabilirler. Meslek eğitimi alabilirler. Çocuk olunca insanlar bunları yapamayacaklarını söylüyor. Şu anda onlar için şartlar oldukça zor.”
euronews:
“Seçimler geliyor. Bremen için veya yaşadığınız bölgede değişim olacak mı?”
KH:
“Kesinlikle. Keşke politikacılar bizimki gibi bölgeleri ziyaret etseler ve neler olduğunu gözleriyle görüp insanların neye ihtiyacı olduğunu birinci ağızdan dinleseler. Siyasiler sosyal hizmetler ve istihdama çok vurgu yapıyor. Lakin icraata gelince yeterli iş yapmıyorlar.”
euronews:
“Başbakan olsaydınız, ilk olarak yapacağınız şey ne olurdu?”
KH:
“Sosyal bakıcılık işlerinde çalışanların maaşlarını ikiye hatta üçe katlardım. Herkesin ihtiyaç duyduğu bir iş yapıyorlar. Emeklilerin ve çocukların sayısı artıyor. Kesinlikle maaşlarını iyileştirirdim. Çalışma şartlarını kolaylaştırırdım. böylece bu sektörde çalışanlar işlerine daha iyi odaklanırdı. Çoğu bıkkın şekilde motivasyonsuz çalışıyor. Bana göre çok zor bir iş yapıyorlar fakat almaları gereken ücreti alamıyorlar.”
euronews:
“Bremen fakirlik, işsizlik ve eğitim kalitesi yönünden en düşük yer olduğu gibi ayrıca en güzel iş imkanlarının da olduğu bir yer. Bremen’deki bu eşitsizlik hakkında ne düşünüyorsunuz.”
KH:
“Çok fark var. Bunu özellikle şehir merkezine gidince anlıyorsun. Orada her şey var. Büyük alış veriş merkezleri, kahveler, restoranlar. Paran varsa her şeyden faydalanabiliyorsun. Fakat şehir dışına banliyö tarafına doğru hiçbir şey yok. Para yoksa insanlar için hiçbir şey yok. Bu değişmeli. Ne kadar parası olursa olsun herkes için fırsatlar olmalı.”