REKLAMMonica Pinna, euronews:
“2008 ve 2010 yılları arasında 4 milyon insan, iç karışıklıklar ve terörizmle mücadeleden dolayı Kuzeybatı Pakistan’daki yerlerini terk etti. Evlerinden olan halkın bir kısmı Peşaver yakınlarındaki Jalozai kampına yerleşti. Binlerce kız, hayatlarında ilk defa okulla burada tanıştı.”
Nergis ve ailesi Taliban’ın en güçlü olduğu yerlerden biri olan Bajaur’dan buraya gelmiş. Şehir El-Kaide’nin de Kuzey Afganistan’daki eylemleri için kullandığı ana merkez olarak biliniyor ve ülkenin en muhafazakar bölgelerinden biri. Radikal gruplar burada hak ve eşitlik talep eden kadınları tehdit ediyor veya öldürüyor. Okur-yazar oranı ise kızlarda % 5 civarındayken erkeklerde % 34.
Nergis:
“Taliban geldiğinde savaş uçakları da gelmişti. Bombalar başladığında ise burayı terk etti. Savaş başladığında dua etmeye başladık. Bombalar üzerimize yağarken ağlamaktan başka yapacak bişeyimiz yoktu. Evlerimiz harabeye döndü. Taliban, kızların eğitim görmesine karşıydı. Okula gitmek istediklerinde havaya ateş açıyorlardı. Bu yüzden okula gidemedim.”
Cihanzade, Nergis’in babası:
“Ordu, Taliban’a karşı saldırı başlattığında durum daha da kötüye gitti. Dükkanımız yok edildi, herşey yerle bir oldu. Halbuki onlar hiç ateş etmedi. Kızların okula gitmesini de engellemediler. Eğitimi de durdurmak gibi bir gayeleri yoktu. Sadece kızların ve öğretmenlerin türbanlı olmasını istediler.”
Nergis’in gittiği okul Jalozai’deki 33 okuldan birisi. Bu okullarda toplamda 9000 çocuk eğitim görüyor. Pakistan geneline kıyasla şaşırtıcı olan ise öğrencilerin yarısının kız olması. Bu olumlu tablonun ortaya çıkmasında Unicef’in büyük katkısı var. Eğitim konusunda bilinçlenmeyi hedefleyen kurum, bunun için toplumsal forumlar, ebeveyn-öğretmen konseyleri ve gençlik merkezleriyle işbirliği yapıyor. Proje ayrıca, 2012’de Avrupa Birliği’nin kazandığı Nobel Ödülü’nden parasal destek aldı.
(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)0; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = “//connect.facebook.net/en_GB/all.js#xfbml=1”; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs); }(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));Post by Backpack Reports.
Deba Şebnem, UNICEF:
“Özellikle kızlar konusunda çok sorun yaşadık. Çünkü ailelere göre kızlar için eğitim çok önemli değil. Ayrıca geldikleri bölgelerde erken yaşta evlilik çok yaygın. 9, 10 veya 12 gibi çocuk denebilecek yaşlarda evleniyorlar ve eğitimin onlar için hiçbir önemi yok.”
Sanya Gul, öğretmen:
“Annem ve babam yok, yetimim. Kardeşim ise şu an 3. sınıfta okuyor. Ona ve aileme ben bakıyorum. Bu yüzden eğitimli olmak çok önemli, çünkü sadece o zaman ailenize sahip çıkabilirsiniz.”
Nergis:
“Şimdi ders yapma vakti geldi. Tüm kızlara eğitim imkanı sağlanmalı ki öğretmen veya doktor olabilsinler. Benim hayalim öğretmen olmak.”
Deba Şebnem, UNICEF:
“Aileler yeni bir ortamda ve burada çocuklarını okula gönderme imkanları var. Ayrıca sağlık eğitimi de veriliyor. Bu kampta kaldıkları sürece eğitimin önemini daha iyi anlayacaklardır. Evlerine geri döndüklerinde ise umarım bu bilinçle birlikte çocukların eğitimi için mücadele eder ve onları okula gönderirler.”
Nergis’in babası köylerini terk etmenin kolay olmadığını ve geri dönmek için ellerinden geleni yapacaklarını söylüyor. Nergis’in öğretmen olma hayali, barışı arzulayan bölgede yeni bir düşünce tarzının oluşması için kıvılcım olabilir.