92 yaşındaki emekli öğretmen Sait hoca, öğrencilik, öğretmenlik anılarını anlattı. "Eğitim sistemimizi beğenmiyorum" diyerek eleştirdiği noktaları dile getirdi.
REKLAMEğitime adanmış koca bir ömür, 92 yıl. Bir çınar gibi yaprak yaprak yeşermiş yaşama. Kökler salmış geleceğin aydınlığına. Bir öğretmenden öte iyi bir insan, şefkatli bir baba, sevgi dolu bir eş. 72 yıllık bir evlilik. Üç kitap ve zengin bir fotoğraf arşivi... Takma adıyla Kara Sait, öğrencilerinin Sait Hocası, kimliğinde Sait Aydemir. 1926 yılında Trabzon Maçka Soldoy Köyünde başlayan yaşamı bir çok anıyı hapsetmiş belleğine...
Eğitime adanmış bir ömür
Trabzon’un denize paralel iki caddesinden biri Cumhuriyet Caddesi’nin dar bir aralığında, 3. Kat misafiri olduk kendisine. Heyecanlıydı. Zaman yolculuğunun ilki bu heyecanına gizliydi. Oturduk, söyleşi için hazırlanırken dalıp gitti, düşünceli bir halde geçmişi yeniden gözden geçirir gibiydi.
Hemen her sorumuza yaşadığı bir anekdot ile cevap verdi. Bazen küçük kahkahalar ekledi cümlenin sonuna bazen efkarlandı, “keşke” der gibi yaşanılmasını istemediklerine hayıflandı.
Ama sevgi dolu, içten, samimi ve bir o kadar da anlatmaktan mutlu olan bir tarihti karşımdaki. Koca bir çınar, 33 yıllık öğretmenliğinin, bir öğretmen çocuğu olmasının verdiği zenginliği aksettirdi cümlelerinde.
Cumhuriyetçi bir öğretmenin oğlu, yeniden şekillenen eğitim sisteminin son tanıklarındandı. Köy enstitülerinin son temsilcilerinden.
'İlkokula Cumhuriyet'in 10. yılında başladım'
Sait Aydemir Maçka Sevinç Köyü’nde başlayan hayat serüveniyle ilgili hatırladığı ilk anılardan biri ilkokula başladığı gün:
"Okula 1933 yılında başladım. Okula ilk başladığım gün hiç unutmuyorum bize helva ekmek verdiler. İlk defa helvayı o zaman yedim. Sebebi Cumhuriyetin 10. Yılıymış. Benim için çok anlamlı bir yıl.”
Sonra babasına duyduğu sevgiyi ve saygıyı hissettiriyor cümlelerinde. Gözlerindeki ışıltı, yüzündeki hafif gülümseme bu sevginin yansıması gibi:
“Babam da öğretmendi. Babam ben doğduğum yıl öğretmen oldu. Trabzon Muallim Mektebini 1926 yılında bitirdi ve Maçka’ya tayin oldu. Hep orada öğretmenlik yaptı. Benim de öğretmenimdi aynı zamanda. Çok iyi bir öğretmendi. Titiz bir adamdı, dersini çok iyi anlatırdı. Tabiat bilgisi derslerini özenle yapardı. Deneylerle anlatırdı. Bir keresinde bizi bahçeye çıkardı, bir ateş yaktı. Üzerine kazan koydu, kazan kaynayınca kapağını yukarıda durdu ve buharının damlaya dönüşmesini göstererek yağmurun yağışını anlatmaya çalıştı bize."
'Resim öğretmeni olmak isterken kaderde fizik öğretmenliği varmış'
Babasının izinde öğretmenliğe adım atmış Sait Hoca. Resim öğretmeni olma hayalleri kurarken, kaderde fizik öğretmenliği varmış:
"Matematiğim fena değildi matematiğim ama en çok resim dersini severdim. Resme karşı merakım vardı. Resim öğretmeni olmak isterdim. Mezun olduk. Resim bölümü Gazi Eğitim Enstitüsünde imtihanla öğrenci alıyordu. Bir gün okuldan köye dönmek için harçlık bekliyoruz. Öğrencilerin hepsi gitti bir biz kaldık kuzenim Osman ile beraber. Müdür çağırdı bizi “size bir sürprizim var” dedi. Beni ve 14 kişiyi Balıkesir Eğitim Enstitüsü Fizik Kimya Bölümü’ne yapabilir diye aday gösterdi. İstersek gidebilirdik. Yedi kişi gidebildik, kısmette o varmış. Resim öğretmeni olacağına fizik kimya öğretmeni olduk."
"Öğretmenliği ben her zaman sevdim. Öğretmek, bilgilerimi başkasına aktarmak hoşuma gider." diyen Sait Hoca, tüm öğretmenlerin bütün öğretmenlerin öğretmenler gününü kutluyorum." diyerek bitiriyor sözlerini."