ABD’nin Soğuk Savaş dönemine ait saldırı planları 59 yıl sonra ortaya çıktı. Stratejik Hava Komutanlığı tarafından 1956’da hazırlanan ‘1959 İçin
REKLAMABD’nin Soğuk Savaş dönemine ait saldırı planları 59 yıl sonra ortaya çıktı.
Stratejik Hava Komutanlığı tarafından 1956’da hazırlanan ‘1959 İçin Atomik Silahlar Gereksinimleri Araştırması’ adlı çok gizli çalışmanın üzerindeki gizlilik perdesi Ulusal Arşivler ve Kayıtlar İdaresi tarafından kaldırıldı.
Belgelere göre ABD olası bir savaş durumunda, öncelik sırasına konulan hedefleri 1,7 ile 9 megaton arasında değişen bombalarla vurmayı planladı. Bu hedeflerin en başında Rusya geliyordu.
Belgeler korkunç bir gerçeği de gün yüzüne çıkardı. Sadece askeri üsler, havaalanları ve kamplar değil sivil yerleşim birimleri de hedef listesindeydi.
Rusya’daki bir çok kentin yanı sıra Pekin, Doğu Berlin ve Varşova dahil olmak üzere bin 200 şehir sivil nüfusu ile birlikte ‘sistematik yok etme’ amacıyla gözden çıkarılmıştı. Uluslararası hukuka aykırı olmasına rağmen…
Moskova’da 179, Leningard’da 145 nokta.. Her biri tehdit seviyesine göre öncelik sırasına konuldu.
Sovyetler’in bombardıman kuvvetlerine en yüksek öncelik derecesi verilirken, şimdiki Belarus sınırları içinde bulunan ve Batı Avrupa’daki NATO güçlerini tehdit etme kapasitesine sahip orta menzilli TU-16 bombardıman uçaklarını barındıran iki hava üssüne birinci ve ikinci derecede öncelik verildi.
Bu hedeflerin çoğunun Hiroşima’da kullanılan atom bombasından çok daha güçlü nükleer silahlarla vurulması planlandı.
Araştırmada, Stratejik Hava Komutanlığı’nın caydırıcılık adına ve sürpriz bir Sovyet saldırısı durumunda “ciddi sonuç” sağlayacak 60 megaton gücünde, yani Hiroşima’ya bırakılan bombadan 4 bin kat güçlü, nükleer bomba istediği ortaya çıktı.
Siyasi nedenlerden dolayı Batı Avrupa içinse daha az etkili atom bombaları ön görülmüştü.
Saldırı planına göre Rusya, Belarus, Ukrayna ve Estonya’daki hedef hava üslerinin başında Bykhov ve Orsha hava üsleri öncelikliydi.
ABD bu dönemde 12 bin nükleer başlığa sahipti. İki yıl sonra bu kapasite 22 bine çıkmıştı.
Saldırı planına ait dokümanlar, nükleer tarihi belgelendirme projesi yürüten George Washington Üniversitesi tarafından yayımlandı.