Her gün satın aldığımız yiyeceklerin çoğu plastik, metal ya da benzer ambalajlarda paketlenmiş ürünler. Taşıması ve saklaması kolay olsa da bu
Her gün satın aldığımız yiyeceklerin çoğu plastik, metal ya da benzer ambalajlarda paketlenmiş ürünler. Taşıması ve saklaması kolay olsa da bu ambalajlar sağlığımız için ne kadar elverişli?
Yiyeceklerin paketlendiği plastik kaplar, esnek olmalarını sağlayan maddeler içeriyor.
Karton kutuların üzerindeki ürün bilgileri, baskı boyaları kullanılarak yazılıyor. Acaba bu kimyasallar, tükettiğimiz ürünlere karışıyor mu?
İtalya’da Joint Research Centre isimli bir araştırma kuruluşu, bu sorunun cevabını arıyor.
Kimyasal maddelerin yiyeceklere karışma ihtimali var
Catherine Simoneau, Kimyager:“Ambalajlar, çeşitli materyaller kullanılarak üretiliyor. Plastik olanları var, metal kaplı olanları var. Yani gıda ürününe karışmaması gereken maddeler bunlar. Ve her zaman için bu maddelerdeki bileşenlerin bir şekilde ürüne bulaşma ihtimali söz konusu.”
Sadece ambalajlardan değil, mutfak araç – gereçlerinden de çok çeşitli kimyasal madde, hazırlanan yemeğe karışabilir. Çok yüksek sıcaklıkta kullanılan, silikon kalıplar gibi ısıya dayanıklı pişirme kapları özellikle çok hassas. Ama diğer tür kaplar için de aynı durum geçerli.
Eddo Hoekstra, Kimya Mühendisi:“Bu hamuru hazırlarken bir deney yapıyoruz. Çünkü hamuru karıştırdığımız süre boyunca, bu propilen bazlı kaptan bazı kimyasallar hamura karışmış olabilir. Bunu, daha sonra hamuru analiz ederek bulacağız.”
Burada geliştirilen metod ve teknikler, sonrasında tüm Avrupa Birliği ülkelerindeki ulusal labaratuarlarda kullanılıyor. Yani Avrupa Birliği’nin tamamında standartlar aynı.
Avrupa’daki bütün tüketicilerin, satın aldıkları yiyeceklerin ve her gün pişirmek, yemek – içmek için kullandıkları mutfak gereçlerinin güvenliğinden emin olmaları gerekli.
Seramik kaplar metal tuzu yüzünden parlak ve renkli
Natalia Jakubowska, Kimyager: “Seramikler parlak ve renkli, ama neden? Çünkü bunların boyasında metal tuzu kullanılıyor. Çoğunlukla kurşun tuzu, kurşun ve kadmium bulabiliriz bunlarda.
Araştırmacılar, bazı yiyecekler üzerinde genel bir araştırma yapmak için onları standart hale getirecek sıvı ve tozlar kullanıyorlar.
Özel koşullarda raf ömrünü yenileyip, depolandıkları süre boyunca aldıkları değişiklikleri görebiliyorlar.
Natalia Jakubowska:“Tüm ülkelerde aynı domates sosu satılmadığı için deney yaparken benzer sayılabilecek bazı sıvılar ya da her ülkede olan ürünler gerekiyor. Portekiz’de ya da Polonya’da bir labaratuarda aynı sıvı aynı yöntemle test ediliyor.”
Her bir deneyin sonundaki ölçümler, ambalajlar ya da mutfak gereçlerinden hangi oranda kimyasalın yiyeceklere karıştığını gösteriyor.
Binlerce kimyasal madde için gerekli çok sayıda araştırma ve bunlar arasında eş güdüm gerektiği için bazı veriler hala gerektiği gibi okunamıyor.
Catherine Simoneau:“Yapacak çok işimiz var. Teknolojik açıdan çok hareketli olan bir alanda çalışıyoruz. Aktif ya da nano ambalaj gibi daha iyi ürün muhafazası öneren, sürekli yenilenen materyaller söz konusu. Bunlar üzerine çalışmamız lazım. Çevreci ve dayanıklı olanlar için olduğu gibi.”
İtalya’da, İspra’daki bu labaratuarda sonuçları kamuoyuyla paylaşılan çalışmalar sadece Avrupa için değil, tüm dünyanın daha sağlıklı olmasına yardım edebilir.